In maart 2014 zijn we een weekje met het gezin in Jeruzalem op vakantie geweest en hebben we een van de rabbijnen opgezocht die nauw contact heeft met beet midrasj Ohel Abraham in Rotterdam. We kregen al een poosje uitleg via Skype van deze rabbijn over Tora en halacha. Na een uurtje met hem gesproken te hebben in Jeruzalem gingen we weer naar ons appartement.
De volgende morgen belde deze rabbijn mij op en vroeg of we tijd hadden om een andere, bekende charedirabbijn te ontmoeten. Dit was een spannend moment. Wat bleek, deze rabbijn had gehoord wat wij als gezin al deden om joods te leven. Hij vormde ter plekke een beet dien en na een gesprek en wat vragen wilde hij ons tot het jodendom laten toetreden, mits we nog een weekje konden blijven.
Er moest het eenn en ander geregeld worden zoals besnijdenis, mikwe en opnieuw trouwen. Het zou vanzelfsprekend om een halachische gioer gaan van deze charedi-rabbijn. Maar helaas we konden niet langer blijven, omdat de kinderen ook weer naar school moesten.
Dit voelde aan als een teleurstelling, maar het gaf ons ook de kracht om door te gaan. Gioer kan namelijk een zware en frustrerende weg zijn, als je dit als gezin wilt doen. Want je moet als ouders zelf Tora leren en het tegelijkertijd ook je kinderen bijbrengen. Het vergt van ieder zekere offers, zowel voor de kinderen als voor ons als ouders.
Wanneer het moment daar is dat we daadwerkelijk Joods zijn, weet ik niet. Maar wat ik wel weet is dat we deze weg, met vallen en opstaan, zullen blijven doorzetten, met de hulp van de Eeuwige!
