Als je aan hen vraagt wat ze zijn, dan zeggen ze ‘Joods’. Vanaf de jongste jongen in de gemeenschap tot de volwassen mannen; allemaal willen in het Israëlisch leger dienen. Desondanks zijn ze volgens de halacha niet Joods, hoewel zij hun leven wel joods invullen.
Het was enkele maanden geleden dat ik een e-mail kreeg van Samuel en Anne Devasahayam, leiders van de Zion-gemeenschap uit Erode in India, waarin ze hulp vroegen bij het Joods worden. Ze hadden reeds bij twintig verschillende organisaties aangeklopt, maar hadden geen enkele reactie ontvangen. Daar het om een gemeenschap van bijna 1500 mensen gaat, helemaal in India, is het op zich niet verwonderlijk dat de meeste organisaties er geen raad mee weten. Dat begrijp ik wel. Desondanks trof deze brief me. In veel dingen die er in stonden herkende ik mijn eigen situatie van tien jaar geleden. De verbintenis die men met het jodendom en het land Israël ervaart, de innerlijke drang om sjabbat te vieren en mitswot te doen en nog meer van dit soort zaken. Van de Zion-gemeenschap zijn de meeste leden al rond de dertig jaar lid. Veelal kwamen ze bij deze gemeenschap, omdat ze zich aangesproken voelden tot het dienen van de God van Israël en een voorliefde hadden voor het land Israël.
Heel bijzonder aan deze gemeenschap echter vind ik dat een forse groep van deze gemeenschap Chettiars zijn. Deze Chettiars vertelden mij dat ze sinds mensenheugenis de traditie hebben om op vrijdagavond voor zonsondergang lichten aan te steken. Men weet niet waar deze traditie vandaan komt. Daarnaast eten ze alleen van de in de Tora genoemde reine dieren. Verder komen de zedigheidsgebruiken van de Chettiars sterk overeen met de Joodse zedigheidsgebruiken. Tot slot zijn er diverse woorden in hun dialect hetzelfde als in het Hebreeuws…. Toen ik dit allemaal hoorde kwam er bij mij de gedachte op dat deze groep wel eens van Joodse afkomst zou kunnen zijn.
Voor Rosj Hasjanna kwamen ze naar Israël en bezocht ik met hen Beit Moriah, diverse rabbijnen en andere organisaties. Met name Michael Freund van Shavei Yisrael, gespecialiseerd in het opsporen en terugbrengen van nakomelingen van de verloren stammen, was onder de indruk van wat hij hoorde. Ook hij heeft het sterke idee dat deze Chettiars van Joodse afkomst zijn.
In januari bracht ik een bezoek aan deze gemeenschap in India en sprak ik met veel mensen daar. Daar raakte ik diep onder de indruk hoe zij, zonder hulp van buitenaf, al ruim vier jaar zich verdiepen in het jodendom.
Hoe meer gesprekken ik met deze mensen had, hoe meer ik het gevoel kreeg dat velen een ‘joodse’ ziel hebben en terug moeten keren. Het was voor mij een enorm voorrecht om hen te bezoeken en deze groep te mogen ‘ontdekken’ met mogelijk Joodse afkomst. Ik kijk uit naar een volgend bezoek aan deze gemeenschap in India, maar dan met Michael Freund en rabbijn Birnbaum, om te zien hoe we deze groep kunnen helpen zich te verdiepen in het jodendom en zich opnieuw te verbinden met ons volk.
Binnenkort ben ik waarschijnlijk weer in Rotterdam voor een activiteit van Beit Moriah en Ohel Abraham. Wil je dan meer weten over deze Indiaas-joodse gemeenschap, dan beantwoord ik je vragen graag!
