Kinderen doen vaak na wat je als ouder doet, maar vaak is stimuleren wel nodig. Toen we besloten om het jodendom in te gaan en joods gingen leven, begon er dan ook een hoop te veranderen. Om te beginnen, leerden we de kinderen aan om ’s avonds en ’s morgens het sjema te zeggen, daarna voor en na het eten, toen de beracha voor het wassen van de handen, de beracha voor na bezoek van het toilet, enzovoort.
Maar we moesten onszelf ook aan deze nieuwe gewoonten herinneren. Op de koelkast hingen we daarom een briefje met de zegeningen voor het voedsel. Dit geheugensteuntje hadden we wel echt nodig, want opeens je handen wassen voor het eten van brood en dan ook nog het birkat hamazon bidden… dat kost echt wel tijd en wilskracht om dat erin te krijgen.
En het lijken allemaal kleine dingen, maar ze zijn toch noodzakelijk voor een dagelijks joods leven. De gebeden die ik driemaal daags op gezette tijden bid, was een behoorlijk uitzoekwerk, buiten de vele tijd die ik nodig had voor het Hebreeuws, maar we zijn er met z’n allen bedreven in geworden.
Voor de jongens hebben we onlangs een paar gebeden op papier gezet en er een boekje van gemaakt, zodat zij deze ook zelf kunnen bidden, vanaf het opstaan tot het naar bed gaan.
