Als kinderen in een religieus-Joods gezin opgroeien gaan ze veelal op een bepaalde leeftijd naar joodse les en leren daar Hebreeuws lezen en gebeden zeggen. Maar dit is bij ons niet het geval, dus we roeien met de riemen die we hebben. Het gaat erom dat ze het van ons zien en er van leren.
In het jodendom draait het de hele dag om het contact met Hasjeem, door middel van gebed, de berachot en andere mitswot. Dit is geheel geweven in het dagelijks leven. Mijn vrouw doet samen met mijn dochter op sjabbat de gebeden om haar hierin te helpen. Voor een jong meisje is het best lastig om gemotiveerd te blijven, zeker omdat ze het enige meisje in haar omgeving is die volgens het jodendom leeft.
Op sjabbat gaat alles geheel anders dan hoe we het vroeger gewend waren. We openen nu op vrijdagavond sjabbat, waarna we geen vuur meer ontsteken, evenmin koken of elektrische apparaten gebruiken. Op deze dag besteden we nu met elkaar tijd door een spelletje te spelen of te wandelen en lekker uitgebreid te eten.
We doen de gebeden en kiddoesj thuis, omdat er geen lokale kehila is waar we kunnen aansluiten. In de middag bespreken we de sidra van de afgelopen week met de kinderen. Om de overgang als gezin niet te groot te maken, houden wij beneden alles ‘sjabbat-proof’, terwijl er boven nog gewoon elektra gebruikt kan worden. Maar tv en computer, die slaan we een dagje over.
