Aanstaande woensdagavond begint Poeriem, een feest waarin Joden de gebeurtenissen in het boek Ester vieren.
In het negende hoofdstuk zegt de koning tegen Ester:
‘Wat wilt u verder nog vragen? Het zal u gegeven worden. Wat is uw wens? Hij zal vervuld worden.’ Ester antwoordde: ‘Als het de koning goeddunkt, laat hij de Joden in Susa dan toestemming geven om ook morgen te handelen volgens de wet die voor vandaag geldt. En laat hij hun toestaan om de tien zonen van Haman aan een paal hangen.’
— ESTER 9:12-13
Twee dingen vallen hier op:
- Koning Ahasveros stelt normaal grenzen aan zijn beloften: ‘de helft van mijn rijk’ (Ester 7:2).
- De zonen van Haman waren al dood, waarom dan hun lijken ophangen?
De Talmoed suggereert dat Ester hier in gesprek is met de koning, zij wordt dan ook gerekend tot een van de zeven vrouwelijke profeten (Talmoed, Megila 14a-15a).
De wijzen van de Talmoed hadden door dat Esters verzoek een profetie was, want over de betekenis van het woord ‘morgen’ (machar) in deze tekst merken zij op:
Er is een morgen die dichtbij is en een morgen die veraf is.
— TANCHOEMA BO 13
Het vers kan dus begrepen worden als een verzoek van Ester om opnieuw tien zonen van Haman op te hangen in de verre toekomst.
Wanneer de rol van Ester de namen van de tien zonen noemt die opgehangen worden, zien wij in de tekst (Ester 9:7-9) vier letters van afwijkend formaat. De rabbijnen wisten niet precies wat die letters betekenden maar commentarieerden wel dat dit een profetie moest zijn.
Volgens de meest geaccepteerde traditie is er in de tekst een grote ‘wau’ (numerieke waarde 6) en een kleine ‘tau’ (400), ‘sjin’ (300) en ‘zajin’ (7), wat zou kunnen duiden op het 707e jaar van het zesde millennium (400 + 300 + 7 = 707): 5707.
Dit is geen gegoochel met cijfers, het is in het Hebreeuws gebruikelijk om getallen op deze manier te noteren, ongeveer zoals met de Romeinse cijfers.
Het Joodse jaar 5707 correspondeert met het jaar 1946 van de christelijke kalender, het jaar waarin tien nazi’s werden opgehangen vanwege hun misdaden in de Tweede Wereldoorlog.
Op Wikipedia vind je elf ter dood veroordeelden, maar Hermann Göring – iemand die zich graag als vrouw verkleedde – pleegde voor de ophanging zelfmoord, net als de dochter van Haman, volgens de mondelinge traditie.
Aangezien de tien nazi-oorlogsmisdadigers door een militaire rechtbank waren veroordeeld, zou je een vuurpeloton verwachten of misschien elektrocutie, maar in plaats daarvan zijn ze opgehangen. En vreemd genoeg riep de nazi Julius Streicher vlak voor zijn ophanging: ‘Purim Fest 1946!’ (Newsweek, 28-10-1946), terwijl het helemaal geen Poeriem was.
Net zoals Haman trachtte ook Hitler het Joodse volk uit te roeien maar slaagde daar ditmaal helaas wel gedeeltelijk in. Het lijkt erop dat Ester dit voorzag en de Koning der koningen verzocht om ophanging.
Conclusie? In het hele boek Ester wordt God niet een keer genoemd: hij bestuurt de menselijke geschiedenis op onzichtbare wijze. Maar niet alleen de Bijbelse geschiedenis, ook onze recente geschiedenis.
